Elena Sko

Posts

Κάπως έτσι δεν μίλησα. Πού να μιλούσα άλλωστε;

January 18, 2021

https://www.amnesty.org/en/latest/news/2019/06/greece-newly-amended-rape-law-is-a-historic-victory-for-women/ TW: σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση Μία πολύ πολύ αγαπημένη φίλη μου έκανε την τιμή να μοιραστεί αυτό το υπέροχο κείμενο μαζί μου και να μου ζητήσει να το μοιραστώ μαζί σας. Μία φίλη, μία αδερφή, μία ακόμη επιζήσασα. Μία ακόμη δυνατή που αξίζει μία ζεστή αγκαλιά, τόσο δυνατή που θα σβήσει κάθε μνήμη τραυματικών αγγιγμάτων. Σε ευχαριστώ και σε αγαπώ! "Δεν έβρισκα λόγια να γράψω όσα ήθελα.. .. και ήθελα καιρό .. Δυστυχώς οι αφορμές ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια.. .. και δυστυχώς σήμερα ξεφύτρωσε άλλη μία .. Δεν είναι εύκολο να μιλάς για κάποια θέματα.. Όχι γιατί είναι ταμπού.. -ποτέ δεν με απέτρεψε-.. … πιο πολύ γιατί δεν ήξερα πώς να το προσεγγίσω … Δεν ήθελα να ακουστώ πάλι κακιά ή υπερβολική.. … ούτε ήθελα να ξυπνήσω άσχημες θύμισες σε κανέναν & σε καμία … Εντελώς ξαφνικά όμως, ξύπνησαν σε εμένα.. («εντελώς ξαφνικά»… σχετικό είναι αυτό…) Υπά...

Τα Χριστούγεννα της Ελένης Σκρουτζίνας

December 17, 2020

Δεν ξέρω αν σου έλειψα κι αν σου οφείλω εξηγήσεις για την μακρόχρονη αυτή απουσία μου, απλά πέρασε μία περίοδος που, από ότι φαίνεται, είχα τόσο πολλά να πω που εν τέλει δεν βγήκε λέξη… Κάπου, λοιπόν, στο τέλος καλοκαιριού είχα ζητήσει προτάσεις για θέματα που θα θέλατε να δείτε στο blog. Δεν τα έκανα όλα, το ξέρω, αλλά σιγά σιγά θα επανορθώσω. Μία από τις προτάσεις, λοιπόν, από ένα λαμπερό πλάσμα που, δυστυχώς δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα, ήταν «παιδικές καλοκαιρινές αναμνήσεις». Επειδή, όμως, ακόμη δεν έχω ξεχάσει τι μέρα είναι, τι ώρα είναι και ποια χρονιά (κυρίως αυτό), θα μιλήσω για παιδικές χριστουγεννιάτικες αναμνήσεις. Κάποια χρονιά προ Ολυμπιακών Αγώνων, λοιπόν, η Ελένη, πριν γίνει Έλενα, ήταν ένα μικρό τσιγκούνικο κοριτσάκι. Κρατούσε το χαρτζιλίκι της και, έχω και την εντύπωση, ότι παίζει να το έβαζε σε καλά κρυμμένο πουγκί. Όπως ήταν φυσικό η οικογένειά της την θεωρούσε γελοία, παρόλο που, πράγματι, επιβράβευε τις δεξιότητες αποταμίευσής της. Όλοι, άλλωστ...

Να μην ξεχάσω να σου πω

October 06, 2020

@cemadrianart Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε να σου φέρνω τον καφέ σου στη δουλειά και μια αγκαλιά για καλημέρα. Τα νευρικά μας γέλια και οι ατελείωτες από καρδιάς συζητήσεις. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε το παιδικό χαμόγελό σου, κι οι φουρτούνες μες στα μάτια σου όταν λύγιζες στα χέρια μου κι έτρεχαν τα δάκρυά σου. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε η μουσική μας, κι όλα τα τραγούδια που δεν αντέχω πια να ακούσω. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε το ότι μου θύμιζες πόσο ωραίος άνθρωπος μπορώ να γίνω, που με έκανες να νιώθω πως όλα τα μπορώ. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε η κάθε φορά που άδειαζα τους πόνους μου στην αγκαλιά σου, που μέσα από τα μάτια σου έβλεπα τον καλύτερο εαυτό μου. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε να με κάνεις να νιώθω δυνατή όσο περισσότερο σου έδειχνα τις αδυναμίες μου. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλειψε να νιώθω πως δίπλα σου μαθαίνω, τη ζωή, τους ανθρώπους και τον εαυτό μου. Να μην ξεχάσω να σου πω πόσο μου έλε...

Από την Πόλη έρχομαι

September 11, 2020

Κι ενώ κάθομαι αμέριμνη στη δουλειά φροντίζει το φβ να μου θυμίσει μία ανάμνηση από 5 χρόνια πριν. Είναι η φωτογραφία που βλέπεις πιο κάτω, σίγουρα δεν καταλαβαίνεις καν τι είναι, αλλά για μέσα σημαίνει τόσα πολλά. Σε εμένα θυμίζει τη στιγμή που άλλαξε σχεδόν όλη η πορεία της ζωής μου. Πριν 5 χρόνια, λοιπόν, σαν σήμερα, φτάνω κατάκοπη, μετά από 12ωρο ταξίδι, στην Πόλη. Σε αυτήν την πόλη που ακόμη και σήμερα θεωρώ πως είναι το μόνο μέρος που ένιωσα ποτέ τόσο σπίτι μου. Αυτό το βήμα, λοιπόν, να φύγω για κάποιους μήνες το έκανα για να ξεφύγω. Από έναν μάταιο, μονόπλευρο έρωτα που μου τρωγε τα σωθικά- ως νέα και ενθουσιασμένη που ήμουν- και τον οποίο παίζει να τον ξέχασα τη στιγμή που πάτησα χώμα Πόλης. Και να ξεφύγω από τον πόνο ενός νοσήματος που, επίσης μου έτρωγε τ...

Σιγά πχια, ένα αστείο είπαμε

August 18, 2020

«Όταν ο θεός έπλασε τον άντρα του υποσχέθηκε ότι θα βρίσκει καλές και υπάκουες γυναίκες σε κάθε πλευρά της γης. Κι έκανε τη γη στρόγγυλη». Γέλασες; Ελπίζω πως όχι. Αν όχι διάβασε γιατί. Αν γέλασες, όμως, και πάλι διάβασε γιατί ο σεξισμός δεν είναι αστείο… Στις κονστρουκσιονιστικές λογοαναλυτικές προσεγγίσεις, λοιπόν, θεωρούμε ότι ο λόγος αναπαράγει την πραγματικότητα, αλλά, ακόμη περισσότερο, έχει τη δύναμη να την κατασκευάζει (εδώ κολλάει και η πολιτική ορθότητα- το ισχυρότερο «σύστημα καταπίεσης» των κοινωνικά προνομιούχων που δεν μπορούν να πετάνε ελεύθερα την αμάθεια και τη προσβολή τους στις κοινωνικά καταπιεσμένες ομάδες). Δεν είναι τυχαίο το είδος των αστείων που αφορούν κάθε κοινωνική ομάδα. Τα εθνικά αστεία για τους χαζούς Πόντιους (που ουσιαστικά ήταν πρόσφυγες), τα σεξιστικά για τις χαζές ξανθιές, για τις καημένες γεροντοκόρες, για τις υστερικές γυναίκες, για τις κακές οδηγούς, για τις αντιαισθητικές χοντρές και στον αντίποδα τα αστεία για τους μπρουτάλ Κρητ...

Δεν θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η πατριαρχία δεν την αφήνει

July 11, 2020

Θα ξεκινήσω από κάτι που δεν έχει καμία σημασία αλλά ταυτόχρονα έχει και μεγάλη σημασία (σ’έκαψα;). Την Τούνη δεν τη συμπαθούσα ποτέ. Και σου λέω ότι δεν τη συμπαθούσα όχι για να αποστασιοποιηθώ από το lifestyle της ή να δείξω ότι είμαι κουλτουριάρα που δεν βλέπω realities (γιατί σχεδόν κάθε κείμενο που βλέπω ξεκινάει κάπως έτσι: "Την Τούνη δεν την ήξερα"- εγώ την ήξερα πολύ καλά και από την τηλεόραση και από τα social), αλλά γιατί θέλω να σου πω ότι η αλληλεγγύη δεν έχει να κάνει με τη συμπάθεια- ή ακόμη και την εκτίμηση- προς το θύμα. Τελευταία άρχισα να τρέφω μία συμπάθεια απέναντί της, όχι τόσο για τη συμπεριφορά της, αλλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του κόσμου απέναντί της. Η παρουσία της, κυρίως στα social media , και η αντίδραση απέναντι σε αυτήν αποτελεί μία μελέτη πάνω στο slut - shaming . Οι ματσίλες που την ακολουθούν για το οφθαλμόλουτρο να την κράζουν ταυτόχρονα και να ηθικολογούν, οι ίδιοι, αυτοί που την χάζευαν στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης να λένε τα χίλ...

Search This Blog