Κάπως έτσι δεν μίλησα. Πού να μιλούσα άλλωστε;

https://www.amnesty.org/en/latest/news/2019/06/greece-newly-amended-rape-law-is-a-historic-victory-for-women/

TW: σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση

Μία πολύ πολύ αγαπημένη φίλη μου έκανε την τιμή να μοιραστεί αυτό το υπέροχο κείμενο μαζί μου και να μου ζητήσει να το μοιραστώ μαζί σας. Μία φίλη, μία αδερφή, μία ακόμη επιζήσασα. Μία ακόμη δυνατή που αξίζει μία ζεστή αγκαλιά, τόσο δυνατή που θα σβήσει κάθε μνήμη τραυματικών αγγιγμάτων. Σε ευχαριστώ και σε αγαπώ!

"Δεν έβρισκα λόγια να γράψω όσα ήθελα..

.. και ήθελα καιρό ..

Δυστυχώς οι αφορμές ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια..

.. και δυστυχώς σήμερα ξεφύτρωσε άλλη μία ..

Δεν είναι εύκολο να μιλάς για κάποια θέματα..

Όχι γιατί είναι ταμπού.. -ποτέ δεν με απέτρεψε-..

… πιο πολύ γιατί δεν ήξερα πώς να το προσεγγίσω …

Δεν ήθελα να ακουστώ πάλι κακιά ή υπερβολική..

… ούτε ήθελα να ξυπνήσω άσχημες θύμισες σε κανέναν & σε καμία …

Εντελώς ξαφνικά όμως, ξύπνησαν σε εμένα..

(«εντελώς ξαφνικά»… σχετικό είναι αυτό…)

 

Υπάρχουν φορές που δεν μιλάς..

Όχι μόνο από φόβο..

Αλλά και από άγνοια.. Κυρίως από άγνοια..

Ναι.. άγνοια στον 21^ο αιώνα..

Τέτοια που είχα και εγώ όταν έγινε..

Τέτοια που σε κάνει να κατηγορείς τον εαυτό σου.

Ξανά και ξανά.

 

Η σεξουαλική παρενόχληση δεν συμβαίνει μόνο στην δουλειά.

Ούτε μόνο στις «όμορφες»

Ούτε μόνο στις «προκλητικές»

(πάντα αντιπαθούσα τους παραπάνω όρους..

τι κάνει μια γυναίκα «προκλητική»…;

Αν δεν μπορείς να κρατήσεις τις ορμές σου,

κόψε την πούτσα σου,

δεν σου φταίει το ντύσιμο καμίας..)

Ούτε μόνο στις «άγνωστες»..

 

Την κάνει ο μπαμπάς σου, γιατί όχι; Ακόμα και η μαμά σου..

Ο ξάδερφός σου,

Ο γείτονάς σου,

Το αγόρι σου,

Το αφεντικό σου..

 

Παρενοχλούν την γυναίκα σου..

Την κόρη σου..

Την αδερφή σου..

Την μητέρα σου..

Την κολλητή σου..

Τον φίλο σου..

 

Στην δουλειά, στο σπίτι, στο ιατρείο,

στο σχολείο, στο πάρκο, στο σούπερ μάρκετ..

 

Δεν είχα μιλήσει όταν έγινε.

Δεν ήξερα. Αλήθεια δεν ήξερα..

Τα έριξα όλα σε μένα..

«Εγώ έφταιγα που δεν τον ήξερα καλά..

Εγώ έφταιγα που είχα ντυθεί έτσι..

Εγώ έφταιγα που είχα πάει μαζί του βόλτα να περπατήσουμε

Εγώ έφταιγα που πέρασα από ‘κει..

Εγώ, εγώ, εγώ»

 

Κάπως έτσι δεν μίλησα.

Πού να μιλούσα άλλωστε;

(.. και μόνο στην ιδέα ότι θα το έλεγα στην μάνα μου, με έπιανε κρύος ιδρώτας για το τι θα άκουγα, και ενδεχομένως το πόσες μέρες θα έκανα να βγω από το σπίτι,

όλα αυτά πάντα συνοδευόμενα από ανακριτικό βλέμμα & ύφος..)

 

Πήγα σπίτι μου, μπήκα στο μπάνιο,

ξεντύθηκα.. και άρχισα μανιωδώς να τρίβομαι με το σφουγγάρι..

Στα χέρια, στα πόδια, στην κοιλιά, στο στήθος..

Σε όλα τα σημεία που είχε ακουμπήσει..

Δεν ξέρω πόση ώρα ήμουν εκεί μέσα..

Και δεν ξέρω τι προσπαθούσα να πετύχω..

Έπαιζα στο μυαλό μου την σκηνή, έκλαιγα και όταν βγήκα δεν μίλησα σε κανέναν..

Ούτε τις επόμενες μέρες..

 

… ούτε τις επόμενες φορές …

 

Προσπαθούσα να τον αποφύγω..

… ήταν μονίμως στην γειτονιά μου …

Λίγο καιρό σε κάθε τι που έκανα, τον έβλεπα μπροστά μου..

… μετά για καιρό χάθηκε …

Και κάπως το ξέχασα..

 

Μέχρι που ξαναέγινε..

Μόνο που αυτήν την φορά ήταν στην μέση του δρόμου..

Ούτε που θυμάμαι τι έγινε με λεπτομέρειες..

 

Τον θυμάμαι να έρχεται, να με αρπάζει, να με σφίγγει, να προσπαθεί να βάλει τα χέρια του μέσα από την μπλούζα μου..

.. πρέπει να φώναξα ..

.. αλλά δεν θυμάμαι ..

Ήρθαν τα παιδιά από τον ποδοσφαιρικό σύνδεσμο που ήταν απέναντι και τον μάζεψαν από πάνω μου..

.. πρέπει να έκλαιγα .. κάποιος μου έφερε νερό..

Με ρώτησε αν ήθελα να με πάει κάπου..

Στην ιδέα και μόνο ότι θα έμενα μόνη μου με κάποιον (και ας με είχε βοηθήσει πριν από λίγο), φρίκαρα..

Ξανά όμως δεν είπα τίποτα..

Για την ακρίβεια είπα όχι..

Αυτή τη φορά μίλησα.. σε δύο κορίτσια που τον ήξεραν..

«Ααα τον ψυχάκια.. τι φορούσες;;»

… δεν ξαναμίλησα …

 

Παίζει να πέρασε κανας χρόνος από το σκηνικό..

Είχα πάρει τα πάνω μου.. (πολύ γρήγορα κιόλας)

«Ευτυχώς» είμαι ψύχραιμη..;

«Ευτυχώς» είμαι δυνατή..;

Δεν ξερω τι είμαι.

Και δεν ξέρω αν εχει και σημασία..

Πάντως μέσα σε λίγες ημέρες, το πολύ εβδομάδες είχα σχεδόν ξεπεράσει τα πάντα, μόνη μου, και μέσα στον μήνα είχα φροντίσει να θάψω το όλο σκηνικό μέσα μου.

Ωστόσο αραιά και πού τον έβλεπα.

Σε μαγαζιά, σε φεστιβάλ, στον δρόμο..

Κάθε φορά που τον έβλεπα, άσπριζα..

Όσοι με ξέρουν, ξέρουν τι τέρας ψυχραιμίας είμαι..

… γνωρίζουν ότι φοβάμαι δύσκολα …

Όταν όμως τον έβλεπα δεν έφευγε ο πανικός από το βλέμμα μου..

Παρέλυα ολόκληρη..

Δεν μπορούσα να περπατήσω, να μιλήσω, να ανασάνω..

Ίδρωνα.. Έτρεμα..

Το μυαλό μου ασυναίσθητα έπαιζε τα σκηνικά ξανά και ξανά..

Σαν κακή ταινία..

Προσπαθούσα με κάθε τρόπο να μην σωριαστώ.

.. και έφευγα ..

Όχι μόνη μου. Ποτέ μόνη μου.

Πάντα υποχρεωνόμουν σε κάποιον να με γυρίσει..

.. και πάντα στην διαδρομή κοιτούσα πίσω μου ..

 

Πριν ένα δίμηνο περίπου, τον είδα ξανά..

Στο στέκι μου αυτήν την φορά.

Ήξερα ότι δεν θα μου έκανε τίποτα.

-ειδικά εκεί μέσα-

Παρόλα αυτά, πάλι πάγωσα.

Σχεδόν έβαλα τα κλάματα.

Δεν μπορούσα να μιλήσω. Να κουνηθώ.

Και το μυαλό μου ξανά να παίζει τις σκηνές.

… όταν έφυγε, μίλησα …

Εκεί που έπρεπε.

Δεν ξέρω γιατί το έκανα..

Κυρίως τόσα χρόνια μετά..

Προσωπική εξομολόγηση;

Επιθυμία για λύτρωση;

Πλέον είχα μάθει και είχα καταλάβει ένα πράγμα.

«ΔΕΝ έφταιγα εγώ»

….

Έτσι μίλησα..

Μάλλον όχι για μένα..

(.. εγώ εξάλλου τόσα χρόνια μετά το διαχειρίζομαι όλο και καλύτερα ..

.. πλέον 5-6 άτομα το ξέρουν ..)

Μίλησα με την «ελπίδα» ίσως, ότι κάποτε θα μαθευτεί..

Ίσως κάποτε μιλήσω και πιο ανοιχτά..

Υπάρχουν φορές που το σκέφτομαι, λίγο ως.. «χρέος» μου…;

Κάπως έτσι.

«Μίλα για να μην το ξανακάνει»..

Όχι απαραίτητα στους φορείς..

Πάνε χρόνια, δεν υπήρχαν & δεν υπάρχουν αποδείξεις..

Στον κόσμο γύρω του.

Στους φίλους του.

Στους κοινούς γνωστούς.

Ίσως να μαθευτεί.

Ίσως να φτάσει στα αυτιά της επόμενης.

Ίσως, αν φτάσει, να μην υπάρξει επόμενη..

..ίσως..

.. δεν ξερω ..

 

Ίσως η επόμενη, να μην ντραπεί να μιλήσει..

Όχι μόνο εάν της το κάνει αυτός.

Αλλά αν της το κάνει ο οποιοσδήποτε..

Ο πατέρας της..

Ο ξάδερφός της..

Ο γκόμενός της..

Ο εργοδότης της..

Η σπιτονοικοκυρά της..

Η δασκάλα του..

Ο πατέρας του..

 

(ναι, δεν παρενοχλούνται μόνο οι γυναίκες..

.. και δεν παρενοχλούν μόνο οι άντρες ..)

Υ.Γ.: Δεν μπήκα σε περιγραφές.. Φτάνει που τα παίζω στο μυαλό μου, ίσως θα ήταν too much να τα γράψω κιόλας.. Ανακατεύομαι μόνο που τα σκέφτομαι.

Υ.Γ.₂.: Δεν επιδιώκω κάποιου είδους συμπόνιας, ή το οτιδήποτε. Αν θέλω να βγει κάτι από όλο αυτό, είναι να κάνω την επόμενη & τον επόμενο να μιλήσει. Δυνατά & παντού..

Υ.Γ.₃.: Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο(ν.3896/2010) ως σεξουαλική παρενόχληση ορίζεται οποιαδήποτε μορφή ανεπιθύμητης λεκτικής, μη λεκτικής ή σωματικής συμπεριφοράς σεξουαλικού χαρακτήρα, με σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου, ιδίως με την δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτερλιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος (όπως αναφέρεται στο ΦΕΚ 207). Παράλληλα το άρθρο 337 του Ποινικού Κώδικα αναφέρει ότι.: « Προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Όποιος με ασελγείς χειρονομίες ή προτάσεις που αφορούν ασελγείς πράξεις, προσβάλλει βάναυσα την αξιοπρέπεια άλλου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή χρηματική ποινή.»