Ελένη, καμιά δικαιοσύνη δεν μπορεί να σε φέρει πίσω...

https://www.balcanicaucaso.org/eng/Areas/Europe/Femicide-the-numbers-in-Europe-184329

Από την αρχή της υπόθεσης της γυναικοκτονίας της Ελένης Τοπαλούδη έχω αποφύγει να τοποθετηθώ. Ίσως γιατί δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να εξηγώ και να υποστηρίζω τα αυτονόητα. Πως δεν πήγαινε γυρεύοντας, πως κάθε όχι αναιρεί όλα τα προηγούμενα ναι, πως δεν ήταν απλή δολοφονία, ήταν βιασμός και γυναικοκτονία. Ακόμη περισσότερο, όμως, δεν τοποθετήθηκα γιατί με την Ελένη ταυτίστηκα. Γιατί η ιστορία της είναι οι φόβοι μου που έγιναν, δυστυχώς, πραγματικότητα για μια άλλη γυναίκα. Γιατί κάθε αηδιαστικό σχόλιο που διάβαζα το έχω ακούσει κι εγώ. Εμένα, όμως, δεν με δολοφόνησαν. Εγώ είμαι από τις τυχερές.

Διάβασα σήμερα το πρωί την αγόρευση της εισαγγελέα  κας. Αριστοτέλειας Δόγκα και δάκρυσα με τα λόγια της. «Η αλήθεια έχει βγει. Η αλήθεια βοά. Έχει ακουστεί, έχει χιλιοειπωθεί». Ναι. Η αλήθεια είναι μία και δεν χωράει συζήτηση επ' αυτού. Δύο βιαστές, δύο δολοφόνοι, βίασαν και σκότωσαν την Ελένη θεωρώντας πως, ως άντρες, έχουν κάθε δικαίωμα στο σώμα και τη ζωή της. Κι έπειτα, η Ελένη δικάστηκε ως ένοχη, η προσωπική της ζωή χρησιμοποιήθηκε ως τεκμήριο αθωότητας ή ενοχής. Η Ελένη δολοφονήθηκε, η Ελένη δεν ζει πια, επειδή η πατριαρχία γαλουχεί βιαστές και γυναικοκτόνους που τιμωρούν όσες δεν είναι «σωστές γυναίκες».

Η εισαγγελέας είπε, μεταξύ άλλων, «ας επικρατήσει Δικαιοσύνη και ας χαθεί ο κόσμος όλος» Σε μία έρευνά μου για το έγκλημα μίσους κατά του Ζακ Κωστόπουλου, μία συμμετέχουσα είχε πει «Δεν πιστεύω στη δικαιοσύνη, όχι μόνο σαν θεσμό, που δεν το συζητώ, αλλά γενικά στη δικαιοσύνη σαν έννοια». Στην αρχή δεν κατάλαβα, μου φάνηκε μέχρι και περίεργο. Πλέον καταλαβαίνω. Πλέον το νιώθω. Ποια δικαιοσύνη; Τι είναι η δικαιοσύνη πέρα από εκδίκηση; Είναι σωφρονισμός; Και τι σημασία έχει; Θα γυρίσει πίσω ο Ζακ; Θα γυρίσει η Ελένη; Πώς μπορούμε τότε να μιλάμε για δικαιοσύνη; Το δίκαιο θα ήταν να ζουν. Το δίκαιο θα ήταν να μην δολοφονηθούν, να μην εξεφτελιστούν από τη ματσίλα, από δυο «νέους με ορμές» από «δύο νοικοκυραίους». Ποια δικαιοσύνη; Σε έναν κόσμο που δολοφόνοι παίρνουν ανθρώπινες ζωές για ένα –και καλά- κλεμμένο κολιέ και για ένα «όχι» που θεωρήθηκε ως «ναι», πώς μπορούμε να μιλάμε για δικαιοσύνη;

Σήμερα, δεν είμαστε όλες εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες κι αυτό καμιά δικαιοσύνη δεν μπορεί να το αναστρέψει.

Υ.Γ.: Κι επειδή βλέπω τον χαμό που γίνεται τις τελευταίες ώρες με τους- όλως τυχαίως- άντρες δικηγόρους που κατηγορούν την εισαγγελέα για συναισθηματισμό και αναίρεση του έργου των δικηγόρων… Κανένας συναισθηματισμός στα λόγια της για τους δικηγόρους. Στεγνή αλήθεια ήταν, στεγνή αποτύπωση της σαπίλας και της πραγματικότητας. Αν εσείς θέλετε να δουλεύεστε και να μετατρέπετε τη δουλειά σας σε διαγωνισμό για το ποιος θα πουλήσει το μεγαλύτερο ψέμα για αλήθεια, μην τα ρίχνετε σε όσες τόλμησαν να σας ξεμπροστιάσουν. Ναι, ο καθένας έχει το δικαίωμα στην υπεράσπιση. Να πει μετάνιωσα, έκανα μαλακία, δεν αλλάζει αυτό που έκανα, μακάρι να μην το είχα κάνει. Όχι πως η Ελένη «το έπαιξε λίγο δύσκολη». Ως πότε θα δίνουμε περισσότερη σημασία στα δικαιώματα των βιαστών και των γυναικοκτόνων αντί για το δικαίωμα στη ζωή των δολοφονημένων;;;