Elena Sko

Όταν, λοιπόν ξεκίνησε «όλο αυτό» (τρελαίνομαι με αυτήν τη φράση, αυτό που δεν ξέρεις από πού να το πρωτοπιάσεις και πώς να το χαρακτηρίσεις), ένιωσα την ανάγκη να προστατεύσω τον εαυτό μου από τον βομβαρδισμό πληροφοριών, από τη μονοπώληση του ενδιαφέροντος του ιδιωτικού και δημόσιου λόγου και σκέφτηκα να μοιράζομαι κάθε μέρα ένα τραγούδι. Έτσι, σε όσες αρχικές βγαίνω θα διακόπτω για λίγο τη ροή ειδήσεων και δημοσιεύσεων για «όλο αυτό». Τότε η φίλη μου η Δάφνη ( https://dafnipapadopoulou.blogspot.com/ και δεν θα χάσεις) δημοσίευσε μία πρόκληση  (ναι, ναι το challenge ) για 30 μέρες μουσικής. Φυσικά ήταν αυτό που έψαχνα. Όλη αυτή η αναζήτηση, ωστόσο, μου δημιούργησε σκέψεις (ε φυσικά), προβληματισμούς, συναισθήματα που κάπως πρέπει να τα μοιραστώ. Ακολουθούν, λοιπόν, τα τραγούδια που μοιράστηκα με τον ανάλογο σχολιασμό. Αυτή η σειρά κειμένων είναι  λίγο προσωπική, λίγο αυτό-αποκαλυπτική, λίγο υπαρξιακή… δεν ξέρω αν σε ενδιαφέρει καν βασικά. Σίγουρα όμως αν αγαπάς τη μουσική ...

Πέρυσι, λοιπόν, συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τα γεγονότα του Stonewall , κι επομένως φέτος συμπληρώνονται 50 από την πορεία μνήμης των θυμάτων του γεγονότος που θεωρείται ότι αποτέλεσε και το πρώτο Pride . Με αφορμή την επέτειο αυτή εντάθηκε ο αναστοχασμός σχετικά με την πορεία του κινήματος γενικότερα αλλά και την εξέλιξη του ίδιου του Pride ειδικότερα. Φέτος, λόγω των συνθηκών, βέβαια, οι αντίστοιχες εκδηλώσεις ακυρώθηκαν με αποτέλεσμα την ενίσχυση του διαδικτυακού ακτιβισμού και διαλόγου επί του θέματος. Εν προκειμένω, λοιπόν, σου ετοίμασα ένα κείμενο βασισμένο στη διπλωματική μου εργασία (που θα βρεις εδώ http://ikee.lib.auth.gr/record/311157 και θα χαρώ πολύ να ακούσω την ανατροφοδότησή σου). Δεν θα αναφερθώ, ωστόσο, στην εμπορευματοποίηση του Pride , καθώς θεωρώ ότι αυτή είναι μία συζήτηση που θα πρέπει να γίνεται εντός της κοινότητας (τα εν οίκω μη εν δήμω που λένε). Αυτό το κείμενο, όμως, είναι για σένα που είσαι υπέρ, κατά, που είσαι στο «και ναι και όχι», στο «υπέρ υπό όρους...