Elena Sko

Χθες ήταν σίγουρα η ομορφότερη Ανάσταση. Ήταν όλοι στα μπαλκόνια τους· οικογένειες, άνθρωποι μόνοι, νέοι, γέροι, ο στριμμένος γέρος από απέναντι, ο νεαρός από κάτω που σηκώθηκε απ’τον καναπέ μετά από έναν μήνα, οι Τούρκοι απ’τη γωνία, ο μπαφιάρης από δίπλα, ο σκύλος μου κι ο σκύλος του απέναντι… με αναμμένα κεριά, πυροτεχνήματα, γέλια, «χρόνια πολλά», παιδικές φωνές… Χθες κανένα δεν νοιάστηκε για το τι θα φορέσει, δεν βιάστηκε να γυρίσει σπίτι για να βγει έξω, δεν σχολίασε το διπλανό του, δεν μέτρησε παρουσίες κι απουσίες… οι οικογένειες πέρασαν τη νύχτα μαζί και όσα ήμασταν μόνα μας μοιραστήκαμε ευχές με γείτονες που δεν είχαμε πει ούτε γεια έως τότε. Χθες είδαμε πως η θρησκεία δεν είναι στις εκκλησίες και η αληθινή πίστη είναι αυτή που ενώνει, όχι αυτή που χωρίζει. Η αληθινή πίστη στον όποιο Θεό, στην όποια ιδέα, ενώνει χριστιανούς και αλλοθρήσκους, αθέους και αγνωστικιστές. Η αληθινή πίστη ενώνει ανθρώπους και όχι τις ιδιότητές τους. Κι αναρωτιέμαι αν θα μας μείνει κάτι, αν...

Είναι από τα θέματα τα οποία δεν ξέρω από πού να πρωτοπιάσω… Εν προκειμένω δεν θα το εξαντλήσω. Θα πάρω αφορμή από τα περιστατικά που απασχολούν τον δημόσιο διάλογο τις τελευταίες ώρες και αφορούν κληρικούς που παραβλέπουν συστηματικά τα μέτρα κοινωνικής απόστασης. Δεν ξέρω αν το κράτος πιάστηκε απροετοίμαστο- δεν είναι το θέμα μας άλλωστε. Η Εκκλησία, όμως, πιάστηκε. Και αντιδρώντας σπασμωδικά έδειξε το χειρότερο- ή πραγματικό της πρόσωπο. Σε μία περίοδο, λοιπόν, που η "κοινωνική απόσταση" με κάποιον τρόπο έχει καταφέρει να μας φέρει πιο κοντά, υπάρχει μία κοινωνική ομάδα η οποία τάσσεται μόνη της απέναντι στο σύνολο, να διεκδικεί ευνοϊκή μεταχείριση και εξαιρέσεις από όσα οι υπομένουν οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες του κράτους. Είναι οι θρησκόληπτοι που, ως "η εκλεκτή ομάδα" αψηφά υποδείξεις, καταπατά περιορισμούς και καταδικάζει όσους δεν έχουν αρκετή πίστη και τηρούν τα μέτρα, γιατί τα μέτρα είναι για τους αμαρτωλούς, για όσους δεν πιστεύουν ότι ο θεός είνα...

TW : Ένα ακόμη κορονοκείμενο Αυτό το κείμενο δεν βρίθει από motivational    λόγια, δεν θα σου πω πώς να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου, πώς να διαχειριστείς τον ψυχολογικό φόρτο της κατάστασης, να γυμναστείς, να τρως σωστά, να εκτιμήσεις τα μικρά πράγματα κλπ κλπ. Είναι ένα κείμενο αυτό-αποκάλυψης, για να σου πω πώς το περνάω εγώ και μπορεί να ταυτιστείς, μπορεί και όχι, μπορεί όντως να πάρεις κάτι από αυτό ή μπορεί να πεις «έλεος πχια με αυτό το κορονοβιρούσι!!». Σε κάθε περίπτωση, είναι ίσως από τις ελάχιστες στιγμές που, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τα δεδομένα της ζωής μας, το μόνο σίγουρο είναι πως αυτό που σε επηρεάζει περισσότερο αυτή τη στιγμή, είναι αυτό που επηρεάζει περισσότερο κι εμένα. Σου γράφω, λοιπόν, αυτό το κείμενο από τον καναπέ του σπιτιού μου, ο οποίος έχει μία κούρμπα- λακούβα ντε- στη μέση, αποτέλεσμα των ατελείωτων ωρών που έχω περάσει τα τελευταία 5 χρόνια- και 4 η αδερφή μου πριν από εμένα- καθισμένη σε αυτόν, να διαβάζω για εξεταστικές, να γ...

Επ γεια σου! Για να είσαι εδώ λογικά με ξέρεις…   Θα ‘χεις πει σίγουρα κάποια φορά «Πω πάλι σχολιάζει η Έλενα στο φβ/ Πάλι ανεβάζει τραγούδια και τον σκύλο της στο ίνστα». Ε, για εσένα, λοιπόν, έκανα αυτό το blog . Γιατί κάπου πρέπει να τα πω- έστω να τα γράψω μαζεμένα για να μην πετάγομαι συνεχώς μπροστά σου. Αν δεν με ξέρεις ή αν νομίζεις ότι με ξέρεις, επίτρεψέ μου να συστηθώ: Όπως πολύ καλά μάντεψες είμαι η Έλενα. Μου αρέσει να μιλάω πολύ και να γράφω πολύ. Κι αυτό γιατί γενικά… ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΛΥ. Σκέφτομαι συνέχεια, σκέφτομαι και υπεραναλύω τα πάντα, κάνω συνειρμούς, μπορεί να σκέφτομαι για ώρες λόγω μίας διαφήμισης, μίας φράσης που μου είπες και δεν τη θυμάσαι καν, όταν, μάλιστα, γίνει κάτι σημαντικό εκεί μπορεί να σκέφτομαι για μέρες. Δεν μπορώ καν να μετρήσω τις φορές που έχω ακούσει φράσεις του τύπου «Τι μπορεί να σκέφτηκες πάλι;/ (Δεν) θα ήθελα να είμαι για μία μέρα στο μυαλό σου/ Πάντα τόσο πολύ σκέφτεσαι τα πάντα;». Και κάπως έτσι φτάσαμε εδώ. Σε αυτό τ...