Δεν θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η πατριαρχία δεν την αφήνει
Θα ξεκινήσω από κάτι που δεν έχει καμία σημασία αλλά ταυτόχρονα έχει και μεγάλη σημασία (σ’έκαψα;). Την Τούνη δεν τη συμπαθούσα ποτέ. Και σου λέω ότι δεν τη συμπαθούσα όχι για να αποστασιοποιηθώ από το lifestyle της ή να δείξω ότι είμαι κουλτουριάρα που δεν βλέπω realities (γιατί σχεδόν κάθε κείμενο που βλέπω ξεκινάει κάπως έτσι: "Την Τούνη δεν την ήξερα"- εγώ την ήξερα πολύ καλά και από την τηλεόραση και από τα social), αλλά γιατί θέλω να σου πω ότι η αλληλεγγύη δεν έχει να κάνει με τη συμπάθεια- ή ακόμη και την εκτίμηση- προς το θύμα. Τελευταία άρχισα να τρέφω μία συμπάθεια απέναντί της, όχι τόσο για τη συμπεριφορά της, αλλά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του κόσμου απέναντί της. Η παρουσία της, κυρίως στα social media , και η αντίδραση απέναντι σε αυτήν αποτελεί μία μελέτη πάνω στο slut - shaming . Οι ματσίλες που την ακολουθούν για το οφθαλμόλουτρο να την κράζουν ταυτόχρονα και να ηθικολογούν, οι ίδιοι, αυτοί που την χάζευαν στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης να λένε τα χίλ...